Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Μία από τις βασικές ανησυχίες των θεραπευόμενων κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας είναι ‘’πώς θα γίνω καλύτερος;’’ ''πώς θα νιώσω επαρκής;''

Ακολουθούν, όμως, τα εξής εύλογα ερωτήματα: ‘’Από ποιόν θέλω να γίνω καλύτερος; Για ποιόν θέλω να το πετύχω; Σε ποιόν θέλω να είμαι αρκετός; Τι σημαίνει για μένα να είμαι αρκετός; Τι περιλαμβάνει η λέξη καλύτερος; Γιατί νιώθω την ανάγκη να γίνω καλύτερος;’’

Μεγάλο μέρος της προσωπικής δυστυχίας του καθενός είναι αποτέλεσμα της συνεχόμενης σύγκρισης του εαυτού μας με τους άλλους. Βλέπω αυτά που δεν μου αρέσουν σε μένα, ξεχνώντας να εστιάσω τον φακό της προσοχής μου στο πως θα μπορούσα να τα βελτιώσω. Κυρίως, όμως, ξεχνάω να εστιάσω σε όλα αυτά που αγαπώ και θαυμάζω σε μένα, σε όλα αυτά που μου αρέσουν πάνω μου και δεν θα ήθελα να αλλάξω. Άραγε από που ξεκινάει αυτή η ΄΄ύπουλη διαδικασία’’ της σύγκρισης; Σίγουρα από τη παιδική ηλικία. Από αυτή την ηλικία που ακόμη δεν είμαστε σε θέση να ξεχωρίσουμε τη μοναδικότητά μας, αυτή τη μοναδικότητα που οι γονείς συνειδητά ή ασυνείδητα ξεχνούν πολλές φορές να μας υποδείξουν.

‘’Όταν ήμουν παιδί οι γονείς μου συνήθιζαν να μου λένε για την Τζένη, που πάντα κρατάει το δωμάτιό της καθαρό ή για τη Μαρία που βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού χωρίς να ζητάει χρήματα. Οι γονείς μου έλεγαν πως θα πρέπει να είμαι σαν αυτά τα κορίτσια. Ωστόσο, όταν τους επισήμανα πως η Τζένη έχει το δικό της υπνοδωμάτιο και μία άλλη φίλη μου αγόρασε καινούριο φόρεμα για τα γενέθλιά της, τότε μου είπαν πως δεν θα έπρεπε να ασχολούμαι και να με ανησυχεί το τι κάνουν τα άλλα παιδιά.’’

Μαθαίνουμε, λοιπόν, από τη παιδική ηλικία πως είναι καλό να συγκρίνεις, αλλά όχι να συγκρίνεσαι! Από τη γέννησή μας συγκρίνουμε το βάρος μας, το ύψος μας, τις ικανότητές μας, τις σχολικές μας επιδόσεις με αυτά άλλων παιδιών. Θεωρείται πως όσο νωρίτερα τα αποκτάς όλα τα παραπάνω, τόσο καλύτερα για εσένα.

Στην ενήλικη ζωή μας αισθανόμαστε πίεση  είτε επειδή παντρευτήκαμε νωρίς, είτε επειδή είμαστε εργένηδες, είτε έχουμε ή δεν έχουμε παιδιά, ακόμη και αν είμαστε χωρισμένοι γονείς. Σε όποια κατηγορία και αν βρίσκεσαι πάντα θα συγκριθείς. Στο επαγγελματικό κομμάτι συγκρινόμαστε είτε με αυτούς που δουλεύουν σκληρά, είτε με αυτούς που βγάζουν πολλά χρήματα, που έχουν περισσότερα πτυχία και διακρίσεις, καθώς και με αυτούς που δίνουν περισσότερη σημασία στην οικογένεια και στη προσωπική τους ζωή παρά στη καριέρα τους. Βλέπουμε, λοιπόν πως η σύγκριση είναι αναπόφευκτη, δεν μπορείς να της ξεφύγεις.

Δεν θα επιμείνω στο πως θα σταματήσουμε να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με αυτούς τους ‘’άλλους΄΄ τους καλύτερους από εμάς. Θα σας παροτρύνω, όμως να αρχίσετε να συγκρίνετε εσάς με εσάς, το ‘’πριν και το μετά’’ σας, αυτό που ήσασταν και αυτό που καταφέρατε να γίνεται. Άλλωστε η καλύτερη σύγκριση, η μόνη επιτρεπτή, η μοναδική που υπερέχει σε νόημα είναι η σύγκριση με τον εαυτό μας.

Η προσωπικότητά μας ξεκινάει όταν αφήνουμε κάθε άλλου είδους σύγκριση πίσω μας. Γίνε μοναδικός. Γίνε αξιομνημόνευτός. Νιώσε όμορφα με αυτό που είσαι. Να είσαι υπερήφανος για ό,τι έχεις καταφέρει.

Και εν τέλει αναλογίσου: Με ποιους τρόπους συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους;

Αναγνωρίζεις τη μοναδικότητά σου και αν ναι, με ποιους τρόπους την γιορτάζεις;

‘’Να θυμάσαι πως είσαι απολύτως μοναδικός, όπως και όλοι οι άλλοι.’’