ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

΄’‘Ήθελα να πω κάτι σε κάποιον μπας και με καταλάβει και δε με πει υπερβολική..σκέφτηκα εσένα..   όταν βρέχει η χιονίζει η γενικά εχει άσχημο καιρό.. με πιάνει μέσα μου πανικός και άγχος με τους αστεγους ανθρωπους και τα αδεσποτα.. Σκεφτομαι συνεχεια τι θα κανουν και πως θα τους βοηθησω οσους μπορω και να παω να ταισω τα ζωα και με κυριευει η στεναχωρια.. που θελω να καταληξω..  οτι δε μπορω να τις χαρω ποτε αυτες τις μερες..να παιξω με χαρα στο χιονι  η να μαρεσει η βροχη.  Ειναι καρφωμενο το μυαλο μου στους ανθρωπους και στα ζωα που ειναι στο δρομο..και το ποιο ασχημο ειναι οτι με πιανουν και νευρα με οσους ειναι τριαλαλα τριακαλο και χαρουμενοι που χιονιζει και δεν ΒΟΗΘΑΝΕ ΚΑΝΕΝΑΝ. Επίσης,αν  κατι χαρουμενο  μου τυχει σημερα ας πουμε που ειναι ο καιρος ετσι χαλια θα νιωθω τυψεις.. γιατι εγω να νιωθω χαρα και τοσος χιλιαδες κοσμος και ζωα τωρα να δακρυζουν και νανξεπαγιαζουν και να κρυωνουν

τελοσπαντων.. ευχαριστω και μονο που στο ειπα..’’

Καλησπέρα και ευχαριστώ για το μήνυμά σου. Αρχικά, θα ήθελα να σου πω πως δεν σε θεωρώ υπερβολική με αυτό που λες. Για τον κάθε άνθρωπο είναι διαφορετικές οι ευαισθησίες, οι προτιμήσεις και  ο βαθμός ευθύνης που νιώθει απέναντι σε κάθε είδους ζωή.Θα σου δώσω ένα παράδειγμα: σκέψου έναν άνθρωπο που σκοντάφτει και πέφτει στον δρόμο. Πόσοι θα τρέξουν να βοηθήσουν και πόσοι θα κάθονται να κοιτάζουν από μακριά; Αυτοί που θα επιλέξουν να μη τρέξουν δεν σημαίνει πως δεν νοιάστηκαν για τον άνθρωπο που είναι πεσμένος κάτω. Απλά επιλέγουν ή έχουν μάθει στην ζωή της να μην κουβαλάνε το μερίδιο ευθύνης. Το ίδιο συμβαίνει και σε αυτό που με ρωτάς. Δεν σημαίνει πως κάποιος που είναι χαρούμενος επειδή χιονίζει, δεν νοιάζεται ή δεν στεναχωριέται για τα αδέσποτα και τους αστέγους. Απλώς μέσα του δεν είναι αναπτυγμένο στον ίδιο βαθμό το αίσθημα ευθύνης και δικαιοσύνης, κάτι που για κάθε άνθρωπο είναι διαφορετικό και αποκτάται κυρίως από την παιδική ηλικία. Πόσο μερίδιο ευθύνης αναλαμβάναμε στα προβλήματά μας εμείς και πόσο οι γονείς μας?

Επίσης, για όλα τα δεινά που συμβαίνουν γύρω μας, όταν νιώθουμε ότι δεν μπορούμε  να κάνουμε κάτι άμεσα για να αλλάξουμε την κατάσταση, απλώς τα ‘’μεταβολίζουμε΄΄ και τα απωθούμε. Συχνά αμφιταλαντευόμαστε ανάμεσα στην αδιαφορία και στην απελπισία  με τίμημα τον προσωπικό μας φόβο και την ενοχή.

Όσον αφορά το αίσθημα των ενοχών το οποίο νιώθεις έχω να προσθέσω το εξής: μπορείς να νιώσεις και χαρά για την βροχή και το χιόνι και νοιάξιμο για τα αδέσποτα και τους άστεγους. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Είναι σημαντικό να διερευνήσουμε το κομμάτι του ενοχικού εαυτού μας, το οποίο φυσικά αρχίζει να αναπτύσσεται από την παιδική μας ηλικία. Γονείς που είχαν υψηλές προσδοκίες και απαιτήσεις από εμάς, αγωνία να τις ικανοποιήσουμε, ενοχή σε κάθε πιθανή αποτυχία μας. Προσπάθησε να ξεχωρίσεις τις δικές σου πηγές ενοχών, να συγκεκριμενοποιήσεις τις ενοχές σου και κυρίως να απαλλαγείς από αυτές αφού τις κατανοήσεις. Τα καλά νέα είναι ότι ποτέ δεν είναι αργά να απαλλαγούμε από αυτές.

Μία όμορφή ημέρα με χαμόγελο και πολλά όνειρα σου εύχομαι!

‘’Τον τελευταίο καιρό το μόνο που με προβληματίζει είναι αν πάσχω από κατάθλιψη και πως θα το καταλάβω; Πρόσφατα έχασα τη δουλειά μου , κάτι που μου στοίχισε πολύ.Επίσης, έχω να κάνω σχέση δύο χρόνια, νιώθω μόνη και πως τίποτα δεν με ευχαριστεί.Αυτό που θέλω είναι να τρώω συνέχεια και να βλέπω τηλεόραση. Έχω κατάθλιψη; Ευχαριστώ.’’

Καλησπέρα και ευχαριστώ για το μήνυμά σου.

Λυπάμαι πολύ για την εργασιακή σου κατάσταση. Δυστυχώς στις μέρες μας η ανεργία είναι μία κατάσταση που οι περισσότεροι πρέπει να αντιμετωπίσουν και χρειάζεται υπομονή, επιμονή και πολλή προσπάθεια.

Αυτό που θεωρώ σημαντικό στην δική σου περίπτωση είναι να αξιολογήσεις κατά πόσο η διάθεση σου άλλαξε λόγω της εργασιακής σου απώλειας και αν η τάση σου να τρως συνέχεια και να κάθεσαι σπίτι είναι τωρινή η προγενέστερη. Γενικότερα αποφεύγω να χρησιμοποιώ την λέξη ‘’κατάθλιψη’’, καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι μπερδεύουμε αυτήν την λέξη με την στεναχώρια, την θλίψη, την μελαγχολία. Όλα αυτά είναι φυσιολογικό επακόλουθο σε μία δύσκολη φάση ζωής όπως αυτήν στην οποία βρίσκεσαι τώρα. Η κατάθλιψη είναι κάτι πιο βαθύτερο με μεγαλύτερη διάρκεια και ένταση. Αν δεις πως με τον χρόνο, την δική σου προσωπική προσπάθεια και την υποστήριξη των κοντινών ου ατόμων, δεν περνάει το συναίσθημα που βιώνεις, τότε καλό θα ήταν να επισκεφτείς έναν ειδικό ψυχικής υγείας  και να συζητήσεις μαζί του τις ανησυχίες σου. Μόνο ο ειδικός θα μπορέσει να αξιολογήσει επιστημονικά την κατάστασή σου, να δει αν όντως πάσχεις από καταθλιπτική διαταραχή και να σου παρέχει την κατάλληλη βοήθεια.

Καλή σου μέρα με χαμόγελο!