ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΑΓΑΠΩ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ
Πάντα πίστευα ότι είναι πολύ υγιές να περνάς χρόνο μόνος με
τον εαυτό σου. Δεν καθορίζεις και δεν καθορίζεσαι από κανένα άλλο πρόσωπο. Πόσο
εύκολο είναι όμως στην πραγματική ζωή να το αποδεχτούμε αυτό;
Ένας από τους πιο κοινούς φόβους των ανθρώπων είναι ο φόβος
της μοναξιάς που κρύβεται κάτω από πιο επιφανειακούς φόβους, φόβο εγκατάλειψης,
απόρριψης, κριτικής, δέσμευσης. Γιατί άραγε να φοβόμαστε τόσο πολύ τη μοναξιά;
Θα ήθελα κάποια στιγμή στη ζωή μου να ακούσω ένα τραγούδι
που να μιλάει γι’αυτήν. Όλα τα τραγούδια αναδεικνύουν και ‘’χειροκροτούν’’ την
έννοια της αγάπης, της συντροφικότητας, του ‘’μαζί’’. Κανένα όμως, δεν μιλάει για την αξίας της μοναξιάς, κανένα
τραγούδι και κανένα άτομο δεν γιορτάζει τις μοναχικές στιγμές.
Βέβαια, τα τελευταία χρόνια η μοναξιά γίνεται όλο και πιο
συχνό και οικείο κομμάτι των ανθρώπων είτε από επιλογή είτε όχι. Δεν παύει όμως
να τρομάζει, να θλίβει, να καταρρακώνει τις ανθρώπινες ψυχές. Στο βωμό της
καριέρας, της ιδιοτέλειας και του εγωιστικού στοιχείου που κουβαλάμε,
θυσιάζουμε την συντροφικότητα και μένουμε μόνοι για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Οι άνθρωποι αρχίζουν και επενδύουν στις
σχέσεις με την οικογένεια τους και τους φίλους τους, κυρίως όμως απολαμβάνουν
στιγμές με τον εαυτό τους. Κάποιοι το κατακρίνουν, άλλοι το θαυμάζουν. Το
σίγουρο είναι πως για να βρεθείς σε μία υγιή συντροφική σχέση, πρέπει να έχεις
βιώσει τη μεγαλύτερη σχέση της ζωής σου, αυτήν με τον εαυτό σου. Να την έχεις
κατανοήσει, να την έχεις αποδεχτεί. Να μάθεις να περνάς καλά με τον εαυτό σου
για να μπορέσεις να αποτελείς ‘’καλή παρέα΄΄ και για τους άλλους.
Σίγουρα, οι άνθρωποι είμαστε κατά βάση κοινωνικά όντα. Για
να εκτιμήσουμε και να αποδεχτούμε τον εαυτό μας χρειαζόμαστε την επιβράβευση της
κοινωνικής αποδοχής, το αίσθημα του ‘’ανήκειν’’.
Υπάρχουν όμως σημαντικά οφέλη
που μας προσφέρουν η στιγμές μοναξιάς, αυτή η μοναχικότητα που ίσως είναι από τις
μεγαλύτερες επενδύσεις στη ζωή μας. Ποια είναι αυτά;
Γινόμαστε πιο
δημιουργικοί. Όταν είσαι μόνος έχει ελεύθερο χρόνο να ασχοληθείς με
πράγματα που απαιτούν υπομονή, χρόνο και φαντασία, όπως ζωγραφική μουσική,
γράψιμο. Μη ξεχνάς άλλωστε πως μέσα στις στιγμές μοναξιάς έχουν γίνει τα
μεγαλύτερα καλλιτεχνικά δημιουργήματα. ‘’Τα πιο σπουδαία και τα πιο πολύτιμα
πράγματα στον κόσμο είναι μοναχικά.’’
Συμβάλλει στην
προσωπική ανάπτυξη. Όταν είμαστε μόνοι βρίσκουμε χρόνο να χαλαρώσουμε, να
ηρεμήσουμε, να επεξεργαστούμε το οποιοδήποτε συναίσθημά μας, να αναγνωρίσουμε τις
ανάγκες και τις επιθυμίες μας, να διερευνήσουμε τις αδυναμίες μας ,να
δουλέψουμε πάνω στο κομμάτι της αυτοεκτίμησής μας.
Η μοναξιά οδηγεί στην
ανεξαρτητοποίηση και στην αυτονομία. Μαθαίνω να είμαι μόνος, να ικανοποιώ τις
ανάγκες μου, να μην εξαρτώμαι, να παίρνω σημαντικές αποφάσεις για μένα από
εμένα.
Μέσα από τη μοναξιά
εκτιμάμε την συντροφικότητα. Αγαπάω
και γνωρίζω τον μοναχικό μου εαυτό και παράλληλα εκτιμάω τις σχέσεις της ζωής
μου, τους ανθρώπους που έχω κοντά μου, όλα όσα μου προσφέρουν και όλα όσα με
κάνουν να αισθάνομαι. Άλλωστε είμαστε οι σχέσεις μας και μέσα από τις υγιείς,
ισορροπημένες σχέσεις βρίσκουμε τρόπο να ανταπεξέλθουμε στις στιγμές μοναξιάς,
να αναλογιστούμε πάνω στα λάθη μας και να επανέλθουμε στις συντροφικές στιγμές
πιο γεμάτοι, πιο αισιόδοξοι, πιο έτοιμοι να αλλάξουμε όλα όσα μας ενοχλούν σε
εμάς, αλλά και να διεκδικήσουμε όλα όσα θα θέλαμε από τη συμπεριφορά των άλλων.
Δεν συνάπτω σχέσεις απλώς για να μη νιώθω μόνος. Συνάπτω σχέση για να βρίσκω
την δύναμη και την αξία της μοναξιάς μέσα από αυτές.
Δοκιμάστε μία άσκηση για τον εαυτό σας αυτή την βδομάδα.
Προσπαθήστε να
μείνετε μόνοι συνειδητά, αρνηθείτε μία έξοδο με φίλους, απολαύστε μία
δραστηριότητα που ήταν η αγαπημένη σας όταν ήσασταν παιδιά, φτιάξτε κάτι από
εσάς για εσάς, απενεργοποιήστε για μία μέρα όλες τις κοινωνικές εφαρμογές, κλείστε
το κινητό σας, βάλτε δυνατά μουσική, διαβάστε κάποιο βιβλίο, κρατήστε ημερολόγιο, επενδύστε στον εσωτερικό διάλογο.
Η ώρες με τον εαυτό μας είναι πολύτιμες. Η νοσταλγία τους τεράστια.
Η δύναμή τους μαγική!
‘’Θα σου πω ποια μοναξιά με τρομάζει περισσότερο. Εκείνη που
την νιώθεις μέσα στο πλήθος. Γιατί κανείς δεν ακούει τα λόγια σου, δεν μετράει τους παλμούς της καρδιάς σου, δεν
απλώνει το χέρι να πιάσει το δικό σου, απλά βαδίζει δίπλα σου και πολλές φορές
σε σπρώχνει για να περάσει.’’ Ρίτσος
