ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΠΩΣ ΑΝΗΚΕΙΣ


Έχεις νιώσει ποτέ ότι υπάρχει ένα δικό σου μέρος, ένα δικό σου άτομο, ένα κομμάτι αποκλειστικά δικό σου με το οποίο πραγματικά ταιριάζεις; Συμβαίνει πολλές φορές μία όμορφη μέρα να βρίσκεσαι σε ένα υπέροχο μέρος με πολλούς ανθρώπους τριγύρω σου και όμως να νιώθεις μόνος, μη μπορώντας να ακολουθήσεις  τους ρυθμούς τους, νιώθοντας ότι κανείς δεν μπορεί να σε κατανοήσει πραγματικά και κυρίως μη μπορώντας να είσαι ο πραγματικός σου εαυτός. Από την άλλη, σε μία ‘’άσχημη’’ για σένα ημέρα, είσαι πολύ αναστατωμένος και δεν μπορείς να βρεις ισορροπία πουθενά.

Το να είσαι διαφορετικός δεν είναι πάντα τόσο δύσκολο. Είναι ωραία η διαφορετικότητα. Σου δίνει μία αίσθηση επανάστασης! Ωστόσο, ας μην ξεχνάμε πως υπάρχει και αυτή η έμφυτη ανθρώπινη τάση του να ανήκουμε κάπου, να είμαστε μέρος μίας ομάδας, ενός συνόλου, ενός μέρους. Μίας ομάδας που θα μας αποδέχεται γι’αυτό που είμαστε πραγματικά, που θα μας ‘’αγκαλιάζει απαλά’’, που δεν θα ασκεί αρνητική κριτική και επιρροή πάνω μας. Αυτή η ομάδα, αυτό το μέρος δεν θα επιδιώκει να μας αλλάξει και θα μας επιτρέπει να είμαστε ο αληθινός μας εαυτός.

Το να είσαι διαφορετικός δεν σημαίνει πως δεν είσαι ανθρώπινος!

Σε αγγίζουν και σένα οι δυσκολίες της ζωής, χρειάζεσαι και εσύ τα δικά σου δεκανίκια για να προχωρήσεις. Σκέψου τις στιγμές που θα αντιμετωπίσεις κάποιο τραυματικό γεγονός, μία σωματική ή ψυχική ασθένεια, τον θάνατο ενός αγαπημένου σου προσώπου. Δεν είναι σημαντικό να έχεις κάποιον όπου μπορείς να στηριχτείς, κάποιον ο οποίος θα σε καλωσορίσει, θα σε ακούσει και θα προσπαθήσει να σε καταλάβει;

Δέχομαι την διαφορετικότητα. Δεν δέχομαι, όμως την άρνηση της πραγματικής ζωής, την  πεποίθηση ότι δεν ταιριάζω πουθενά και με κανέναν. Όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας θα αντιμετωπίσουμε προβλήματα με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, συγκρούσεις στο εργασιακό μας περιβάλλον, θυμό για τους ενοχλητικούς μας γείτονες, προβλήματα υγείας. Τι χρειαζόμαστε μέσα σε όλα αυτά; Μία αγκαλιά και έναν άνθρωπο να μας κρατήσει σφιχτά το χέρι και να μας πει πως ‘’όλα θα πάνε καλά’’. Και αν δεν είναι άτομο αυτό που θα σε βάλει μέσα στην αγκαλιά του, τότε μπορεί να είναι κάποιο μέρος.

Σε ποιο μέρος θα επιλέξεις να ανήκεις δεν έχει καμία σημασία. Αρκεί να είναι αυτό που θα σε γεμίζει πραγματικά. Για κάποιους μπορεί να είναι το σπίτι τους, για άλλους η δουλειά τους, ένα νησί, μία ομάδα βόλεϊ, ένα όνειρο.Πρόσφατα μία θεραπευόμενη μου μου είπε ΄΄Το μέρος στο οποίο νιώθω πως ανήκω είναι μία βιβλιοθήκη. Μου αρέσουν τα πάντα μέσα σ'αυτήν.Ο εκκεντρικός κόσμος που μαζεύεται και διαβάζει, τα δερμάτινα βιβλία, η μυρωδιά και η σκόνη που αιωρείται στην ατμόσφαιρα από τα παλιά βιβλία, η γνώση την οποία διψάμε να αποκτήσουμε όλοι εκεί μέσα. Αυτό είναι το μέρος μου. Εκεί νιώθω πως ανήκω!’’

Σε παροτρύνω, λοιπόν, να κάτσεις να αναλογιστείς που πραγματικά ανήκεις. Και τι ξεχωρίζει αυτό το μέρος που το κάνει για σένα μοναδικό, που σε κάνει να είσαι χαρούμενος, που σου επιτρέπει να είσαι ο αυθεντικός εαυτός σου!