ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ...

Κατά καιρούς πολλοί διάσημοι κοινωνιολόγοι και ψυχολόγοι έχουν μιλήσει για την αυτοκτονία, και ακόμα περισσότεροι διάσημοι έχουν υπάρξει αυτόχειρες, ξεκινώντας από τον Ιούδα τον Ισκαριώτη, την Μέριλυν Μονρόε μέχρι και την πρόσφατη αυτοκτονία του κωμικού Ρόμπιν Γουίλιαμς. Τι είναι αυτό που οδηγεί ένα άτομο στην αυτοκτονία?

Σίγουρα κάθε είδους αυτοκτονία θα πρέπει να εξετάζεται από πολλές διαφορετικές σκοπιές, ψυχολογικά αίτια, βιολογικά, κοινωνικά,καθώς και ιδιαίτερη βάση πρέπει να δίνεται στο πλαίσιο και στην εκάστοτε εποχή όπου πράττεται η αυτοκτονία.

Παλιότερα, η αυτοκτονία θεωρούνταν μία πράξη προσβολής απέναντι στα θεία, μία πράξη που παρακινούνταν από τους δαίμονες που είχαν εισβάλλει μέσα στο ίδιο το άτομο. Ο Durkheim ως πατέρας της κοινωνιολογίας, ήταν ο πρώτος που μίλησε για την σύνδεση αυτοκτονίας και κοινωνίας. Πίστευε ότι είναι μία αντανάκλαση των όσων διαδραματίζονται μέσα στις κοινωνικές δομές.

Ο Freud με την σειρά του ως πατέρας της ψυχανάλυσης δεν θα μπορούσε να μη μιλήσει για μία πράξη απωθημένης επιθυμίας. Θεωρούσε ότι η αυτοκτονία είναι η κεκαλυμμένη επιθυμία του ατόμου να σκοτώσει κάποιον άλλον, όμως δεν το υλοποιεί και έτσι στρέφεται προς τον ίδιο του τον εαυτό.

Οι βιολόγοι από την πλευρά τους υποστηρίζουν απόψεις περί ανωμαλίας των νευροδιαβιβαστών του εγκεφάλου.

Θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε και με τις τρεις παραπάνω απόψεις αν σκεφτούμε ότι κάθε άτομο είναι μοναδικό, έτσι και η κάθε πράξη αυτοκτονίας είναι μοναδική και γίνεται για διαφορετικούς λόγους.

Σήμερα τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό έχουμε αύξηση  της αυτοκτονίας κατά 23%. Η 10 Σεπτεμβρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Κατά Της Αυτοκτονίας από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, προκειμένου να εστιάσει την παγκόσμια προσοχή σε ένα δυσάρεστο γεγονός, την απώλεια τουλάχιστον 1 εκατομμυρίου ανθρώπων ετησίως.

Πολλοί συνδέουν την αυτοκτονία με αδύναμους και κακομαθημένους ανθρώπους που θέλουν να έχουν την αμέριστη προσοχή και ικανοποίηση στην ζωή τους γι’αυτό και οδηγούνται στην έσχατη πράξη της αυτοκτονίας. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα! Πρέπει να λάβουμε υπόψιν όλα τα αίτια που καθορίζουν μία τέτοια πράξη.Μερικά από αυτά είναι τα εξής:

-στοιχεία προσωπικότητας

-οικονομικά προβλήματα

-προβλήματα υγείας

-ανεργία

-μη ικανοποιητικές σχέσεις

-ψυχολογικά προβλήματα(με κυριότερο την κατάθλιψη και το άγχος)

-ΜΜΕ και ηθική κρίση της κοινωνίας

Τα άτομα που φτάνουν στο σημείο να αυτοκτονήσουν, δεν βρίσκουν άλλες δημιουργικές διεξόδους και το θάρρος  να ζητήσουν βοήθεια από το στενό οικογενειακό τους περιβάλλον ή από κάποιον ειδικό. Κυρίως όμως δεν ζητάνε βοήθεια, καθώς πιστεύουν ότι κανείς δεν μπορεί να τους βοηθήσει και έχουν χάσει κάθε πίστη ελπίδα και αισιοδοξία για το μέλλον και την ζωή. Όταν κάποιος χάνει τον έλεγχο της ζωής του, θεωρεί ότι μέσω της αυτοκτονίας μπορεί να τον ανακτήσει.

Δυστυχώς η πράξη της αυτοκτονίας δεν αφορά μόνο το άτομο που την επιτελεί, αλλά και ολόκληρη την οικογένειά του, καθώς την στοιχειώνει για μία ζωή τόσο με τύψεις που δεν πρόλαβαν να βοηθήσουν το χαμένο μέλος της οικογένειας, όσο και με πιθανές μελλοντικές απόπειρες αυτοκτονίας.

Όπως και να έχει, θα πρέπει να προλαμβάνουμε την αυτοκτονία κάποιου αγαπημένου μας προσώπου και όχι μόνο. Από την στιγμή που θα δούμε ενδείξεις πιθανής απόπειρας, θα ήταν σωστό να ενημερώσουμε κάποιον ειδικό ή κάποια γραμμή άμεσης παρέμβασης για βοήθεια.

Όσο απογοητευμένος και αν είναι κάποιος από τη ζωή, θα πρέπει να θυμάται ότι οι μπόρες έρχονται, μας δοκιμάζουν και φεύγουν. Άλλωστε έτσι είναι η ζωή και αυτή είναι η ομορφιά της!

‘’Σε τελευταία ανάλυση χρειάζεται περισσότερο κουράγιο για να ζήσεις παρά για να αυτοκτονήσεις!’’

‘’Άρα να αυτοκτονήσω ή να πιω καφέ?’’

Στο χέρι σας είναι...Αποδείξτε πως είστε δυνατοί!!