ΖΩΝΤΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ ΜΙΑΣ ΒΙΑΙΗΣ ΣΧΕΣΗΣ
Η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη στην γυναίκα και
στα δικαιώματά της, πολύ
περισσότερο όμως είναι αφιερωμένη σε όλες αυτές τις
γυναίκες που σιωπούν ζώντας μέσα σε ένα αρρωστημένο περιβάλλον
ενδοοικογενειακής βίας.
Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες έρευνες μία στις τρεις
γυναίκες έχει κακοποιηθεί μία φορά στην ζωή της. Κακοποίηση τόσο σεξουαλική όσο
και ψυχολογική. Έχουμε συνηθίσει να λέμε γνωρίζω για την κακοποίηση γυναικών
και θλίβομαι. Δεν είναι όμως το ίδιο να έχεις πέσει θύμα από το να είσαι ένας
απλός εξωτερικός παρατηρητής. Οι γυναίκες που κακοποιούνται σιωπούν, υπομένοντας την κακοποίηση και
καταλήγουν να πιστεύουν ότι την αξίζουν κιόλας.
Ας εστιάσουμε κυρίως στην βία που δέχονται οι
γυναίκες από τους ερωτικούς συντρόφους. Σίγουρα σε κάθε σχέση υπάρχουν
συγκρούσεις και διαφωνίες. Το να λέμε άσχημα πράγματα, για τα οποία μετά
μετανιώνουμε δεν θεωρείται βία. Η βία δεν είναι μία διαφωνία ή ένας τσακωμός. Η
βία είναι μία εγκληματική πράξη που μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε γυναίκα.
Συγκεκριμένα είναι επιθετικές και εξαναγκαστικές συμπεριφορές από τον σύντροφο,
έτσι ώστε να έχει τον πλήρη έλεγχο της ζωής της γυναίκας του. Παράδειγμα
τέτοιων συμπεριφορών είναι σωματική,λεκτική, ψυχολογική και σεξουαλική
κακοποίηση, καθώς και ο εκφοβισμός μέσω απειλών και συστηματικής
παρακολούθησης.
Οι συνέπειες οποιασδήποτε κακοποίησης είναι οδυνηρές
για τη γυναίκα. Μία κακοποιημένη γυναίκα βιώνει το αίσθημα της ταπείνωσης, του
φόβου, της θλίψης και της απόγνωσης. Παρουσιάζει αμφιθυμικά συναισθήματα, καθώς
από την μία νιώθει ότι αγαπάει τον σύντροφό
της και ότι αυτή φταίει για την κακοποίηση, και από την άλλη νιώθει ότι
τον μισεί και ότι θέλει να ξεφύγει από αυτό το μαρτύριο. Ντρέπεται γι’αυτό που
της συμβαίνει και αυτό συχνά την αποτρέπει από το να ζητήσει βοήθεια.
Παρουσιάζει μειωμένη αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση, χωρίς να μπορεί να
εμπιστευτεί κανέναν, νιώθοντας παγιδευμένη σε ένα αδιέξοδο από το οποίο δεν
μπορεί να ξεφύγει. Στην καθημερινότητά της δεν είναι λειτουργική και αποσύρεται
σταδιακά από το οικογενειακό και φιλικό της περιβάλλον. Μπορεί ακόμη να
καταφύγει στην χρήση ουσιών και αλκοόλ προκειμένου να απαλύνει τον ψυχικό της
πόνο.
Συχνά πέφτουμε θύματα παραπληροφόρησης και μύθων που
απέχουν από την πραγματικότητα των κακοποιημένων γυναικών. Η πιο συχνή φράση είναι ‘’ οι γυναίκες που κακοποιούνται δεν είναι σαν εμάς. Είναι υπεύθυνες
γι’αυτό που τις συμβαίνει και το προκαλούν οι ίδιες.’’ Κάτι τέτοιο φυσικά και
δεν υφίσταται καθώς οποιαδήποτε γυναίκα
μπορεί να πέσει θύμα κακοποίησης, πλούσια ή φτωχή,
έφηβη ή ενήλικη.
Το φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών ολοένα και
αυξάνεται. Θα πρέπει τόσο οι ίδιες που την βιώνουν όσο και φίλοι και γνωστοί
που έχουν θύματα κακοποίησης στο οικογενειακό τους περιβάλλον, να σπάσουν την
σιωπή τους και να ζητήσουν βοήθεια όσο πιο γρήγορα γίνεται. Υπάρχουν κατάλληλα
διαμορφωμένα κέντρα Υγείας, ξενώνες φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών καθώς και
τηλεφωνικές γραμμές υποστήριξης και
συμβουλευτικής. Τόσο νομικά, όσο και ιατρικά και ψυχοθεραπευτικά, η
κακοποιημένη γυναίκα θα μπορέσει να βοηθηθεί, να ξεφύγει από την βίαιη σχέση
που βιώνει, να πάψει να φοβάται και να ζήσει επιτέλους μία πλούσια λειτουργική
γεμάτη αυτοπεποίθηση ζωή.